การหยุดคือจังหวะ การหยุดคือความเงียบที่แทรกเข้ามาคั่นระหว่างเสียงต่างๆ การหยุดคือการหยั่งลึกเข้าไปในกาลอวกาศ สู่ความลึกไร้ก้นบึ้ง ในที่ซึ่งเงียบงันและไม่รู้
การหยุดดูเผินๆคล้ายไม่มีความหมายอะไร คล้ายกับไม่มีใครต้องทำอะไร

แต่ที่แท้แล้ว คือการหยุดนั่นแหละที่ได้สร้างความหมายใหม่ให้กับสรรพเสียงที่อึงคะนึงกันอยู่ตรงหน้า
หากการหยุดของนักดนตรีคือการรู้จักตีความเพลง
การหยุดของนักใช้ชีวิตก็คือการรู้จักตีความชีวิต

เมื่อตื่นเช้าขึ้นมา เราพบตัวเองอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่ ‘ปรับอากาศ’ ให้เย็นสบายตามสมควร จากนั้นก็อาบน้ำที่ ‘อุ่นสบาย’ เท่ากันทุกวันด้วยเครื่องทำน้ำอุ่น กินอาหารที่ปรุงจากเตาไฟฟ้าหรือเตาแก๊ส ไม่เคยรู้ว่าฟืนที่ชุ่มฝนนั้นเป็นอย่างไร เสร็จแล้วก็ขับรถที่ปรับอุณหภูมิให้สบายตัวตามต้องการ เดินทางไปทำงานในออฟฟิศตึกสี่เหลี่ยมที่มีการปรับอุณหภูมิเอาไว้เรียบร้อยแล้วเช่นกัน
ส่วนในวันหยุด เราจะยัดตัวเองเข้าไปอยู่ในศูนย์การค้าใหญ่ซึ่งปรับอุณหภูมิให้พ้นจากร้อน-ฝน-หนาวใดๆ
เราจึงเหมือนอยู่ในเมืองที่ ‘ไร้ฤดูกาล’ อย่างสิ้นเชิง