ถ้าเราป่วยเป็นโรคเรื้อรังบางโรค เช่น มะเร็ง แล้วเจ็บป่วยกับโรคจนทำให้จิตใจเจ็บป่วยไปด้วย เช่น กลายเป็นคนอารมณ์ร้าย หงุดหงิด ขี้บ่น เศร้า ฯลฯ คนอื่นรอบข้างอาจ ‘รำคาญ’ ตัวคุณได้ แต่ถึงกระนั้น ก็ไม่มีใครคิดรำคาญก้อนมะเร็งของคุณหรอกนะครับ

แต่ในกรณีของโรคซึมเศร้า อาการทางจิตใจหลายอย่าง (ตั้งแต่เศร้า หดหู่ ห่อเหี่ยว กระทั่งถึงกราดเกรี้ยวโกรธบึ้ง) ได้ ‘ผนึก’ เป็นอันหนึ่งเดียวกับอาการป่วย (ที่อาจเกิดจากอาการทางกาย คือสารชีวเคมีในสมองทำงานผิดปกติ)

ดังนั้น เมื่อคนอื่นรำคาญอาการเหล่านี้ พวกเขาจึงไม่ได้ ‘รำคาญ’ ต่ออาการที่ ‘งอก’ ขึ้นมาเนื่องจากความเจ็บป่วย (เหมือนรำคาญอารมณ์ของผู้ป่วยเรื้อรังทางกายอย่างมะเร็ง) แต่เป็นการรำคาญที่ตัวความเจ็บป่วยเองเลย