‘กาลเทศะ’ แบบไทยๆ เป็นกาลเทศะที่มีลักษณะอัตวิสัยอย่างมาก เมื่อเป็นอัตวิสัย จึงเป็นธรรมดาที่จะต้องมีเรื่องของ ‘อำนาจ’ และ ‘ความสัมพันธ์เชิงอำนาจ’ เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยอย่างแนบชิดสนิทใกล้ คือจะต้องมีคนที่มีอำนาจเหนือกว่า มาคอยบอกว่าใครบ้างที่ ‘ไม่มีกาลเทศะ’