
Caregiver Burnout: ภาวะเบิร์นเอาต์ของผู้ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย
ในยุคสังคมสูงวัย ลูกหลานต้องดูแลผู้อาวุโสกันมากขึ้น แต่ต่อให้ต้องการใส่ใจดูแลมากแค่ไหน ก็ไม่ได้แปลว่าคนเหล่านี้จะไม่เกิดอาการ ‘เบิร์นเอาต์’ ขึ้นมา
Read More…articles that instigate
ในยุคสังคมสูงวัย ลูกหลานต้องดูแลผู้อาวุโสกันมากขึ้น แต่ต่อให้ต้องการใส่ใจดูแลมากแค่ไหน ก็ไม่ได้แปลว่าคนเหล่านี้จะไม่เกิดอาการ ‘เบิร์นเอาต์’ ขึ้นมา
Read More…ในวัยสามสิบ วันจะยาวนาน แต่ปีจะแสนสั้น แต่ละวันกว่าจะผ่านไปได้นั้น แสนเหนื่อยไปกับการทำงาน การเจรจาต่อรองกับผู้คน แต่เมื่อโงหัวขึ้นมาอีกที ปีหนึ่งๆ กลับผ่านไปคล้ายการกะพริบตา
Read More…กรณีของแพม เรย์โนลด์ส เป็นกรณี ‘ใกล้ตาย’ ที่ได้รับการบันทึกไว้อย่างดีที่สุดกรณีหนึ่ง และนักวิทยาศาสตร์ก็ได้นำมาศึกษาต่อ ว่าเมื่อใกล้ตาย – เราเป็นอย่างไร
Read More…พวกเขาเคลื่อนไหวเชื่องช้า อากาศที่อยู่รอบตัวพวกเขาก็เคลื่อนไหวเชื่องช้า
พวกเขาอาจสงสัยจนเลิกสงสัยไปนานแล้วก็ได้, ว่าชีวิตคืออะไร และเมื่อไหร่จะถึงวันนั้น วันที่พวกเขาต้องเหลืออยู่ลำพัง และวันที่พวกเขาจะไม่เหลืออยู่อีกต่อไป
Read More…โซฟาตัวนั้นเก่ามาก อายุของมันมากกว่าสิบปี ฝุ่นประโคมตัวลงจับ ไม่ว่าจะตบลงไปตรงจุดไหน ฝุ่นก็จะฟุ้งออกมา
แต่สำหรับผม โซฟาตัวนั้นไม่ได้อัดแน่นไปด้วยฝุ่น สิ่งที่อัดแน่นอยู่ในนั้นกลับเป็นชีวิต
ใช่, ชีวิต…และเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิต
นี่ไม่ใช่ปาร์ตี้ธรรมดา แต่เป็นปาร์ตี้เล็กๆที่จัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองดอกไม้ชนิดหนึ่ง เป็นดอกไม้ทะเลทรายที่เจ้าของบ้านทั้งคู่ปลูกไว้ในกระถาง
เข้าใจว่ามันจะบานเพียงปีละครั้ง บานไม่นานนักก็จะโรยหายไป ทั้งคู่จึงจัดปาร์ตี้ให้เพื่อนๆได้เวียนกันมาชื่นชมความงามของดอกไม้ยามค่ำคืนเพียงปีละครั้ง
ความตายทำให้ปาร์ตี้นั้นเต็มไปด้วยความเศร้าล่องลอยอยู่ในบรรยากาศ
นี่อาจเป็นเรื่องราวของความรักที่แสนเศร้า หรืออาจเป็นเรื่องลึกลับของความตายและการกลับมาพยายามพรากชีวิตใครอีกคนหนึ่งก็เป็นได้
ชีวิตของผู้คนนั้นแปลกประหลาดและเศร้าสร้อย ไม่มีใครไม่บาดเจ็บเจียนตายเพราะความรัก
จะมีวันหนึ่งเสมอ ที่ไม่มีใครในวันนั้นรู้จักเรา – ไม่ว่าเราจะพยายาม ‘สร้างสม’ ทั้งชื่อเสียง เงินทอง คุณงามความดี หรือรูปร่างหน้าตาของเรามากมายเพียงใด
แม้แต่คุณงามความดีหรือความเก่งกาจใดก็หายั่งยืนไม่
ความตายไม่ได้น่ากลัว เป็นการดำรงอยู่ต่างหากที่น่ากลัว