พบว่าคนวัยสามสิบปลายๆ ใกล้สี่สิบ มักจะมีสภาวะ ‘ไม่สุข-ไม่ทุกข์’ แล้วก็อาจจะคิดว่าใกล้บรรลุแล้ว เพราะไปพ้นจากทุกข์และสุข แต่เอาเข้าจริง สภาวะแบบนั้นของหลายคน กลับคือการ ‘ไม่สุข-ไม่ทุกข์’ แบบซังกะตาย หมดอาลัยตายอยากกับชีวิต
การประคับประคองตัวตนให้ผ่านวัยสี่สิบต้นๆ ไปได้เป็นเรื่องหนัก เหมือนต้องเกิดใหม่อีกครั้งอย่างที่ฝรั่งบอกกันว่า ชีวิตเริ่มต้นที่สี่สิบจริงๆ นั่นแหละ