ยามเช้า หลายคนอาจลุกขึ้นมาปิ้งขนมปังกินกับกาแฟ แต่คุณรู้ไหม ว่าในขนมปังปิ้งก็มีประวัติศาสตร์ชาตินิยมระหว่างอังกฤษกับอเมริกาอยู่ด้วย

Sting นักแต่งเพลงชาวอังกฤษอย่าง เคยเขียนเพลงชื่อ An Englishman in New York เอาไว้ มีเนื้อหาตอนหนึ่งว่า “ฉันไม่ดื่มกาแฟ ฉันดื่มชานะที่รัก และฉันชอบขนมปังปิ้งให้เกรียมหนึ่งด้าน”

คนอเมริกันจะปิ้งขนมปังสองด้าน โดยเห็นว่าขนมปังปิ้งเป็นของธรรมดาๆ ไม่มีอะไรพิเศษ กินกันเฉพาะในตอนเช้าเท่านั้น แต่ในอังกฤษ มีคำพูดว่า Toast is a treat in Britain คือเป็นของพิเศษพอสมควร และสามารถกินเมื่อไหร่ก็ได้ โดยคนอังกฤษจะปิ้งขนมปังให้เกรียมด้านเดียว (เหมือนในเพลงของ Sting)

นอกจากนี้ คนอังกฤษยังชอบเสิร์ฟขนมปังปิ้งแบบเย็นๆ คือวางขนมปังปิ้งเอาไว้ใน Toast Rack ซึ่งมีลักษณะเป็นซี่ๆ วางไว้บนโต๊ะ เมื่อวางไว้นานๆ ขนมปังก็จะเย็น เวลาปาดเนยลงไป เนยจะไม่ละลายในทันที ซึ่งคนอเมริกันไม่ชอบ

นักประวัติศาสตร์บางคนอธิบายว่า คนอังกฤษกินขนมปังปิ้งแบบนี้มาแต่โบราณ และสมัยก่อนไม่มีเครื่องปิ้งขนมปังอย่างที่เราคุ้นเคยกันในปัจจุบัน จึงใช้วิธี ‘ย่าง’ ขนมปัง ด้วยการเอาส้อมจิ้มแล้วเอาไปอังกับกองไฟ หรือไม่ก็จี่กับกระทะ แล้วที่ที่นิยมกินเย็นๆก็เพราะสมัยก่อนการทำครัวนั้นลำบาก กว่าจะปิ้งได้เกรียมทุกแผ่น แผ่นที่ปิ้งไว้แต่แรกก็เย็นแล้ว คนอังกฤษเลยคุ้นเคยกับการปิ้งขนมปังด้านเดียวแล้วปล่อยให้เย็นไปเลย

แต่คนอเมริกันโตมากับขนมปังที่ผลิตแบบอุตสาหกรรม และปิ้งโดยใช้เครื่องปิ้งขนมปังยุคใหม่ ขนมปังจึงเกรียมสองด้าน และเวลากินก็สามารถกินขนมปังร้อนๆที่พอทาเนยลงไปปุ๊บก็ละลายด้วย

แม้เรื่องง่ายๆอย่างขนมปังปิ้ง ก็ยังมีรายละเอียดและความแตกต่างทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ การกินอยู่จึงบอกอะไรเรามากมาย ข้ึนอยู่กับว่าเราจะมองให้เห็นหรือเปล่าเท่านั้น