ผมรู้สึกว่าหนังสือสี่เล่มนี้มีอะไรคล้ายๆ กันไม่น้อย

อย่างแรกคือความรู้สึกเหมือนเป็นวรรณกรรมเยาวชน แต่ถ้าเด็กๆ มาอ่าน ก็อาจอ่านไม่รู้เรื่อง ในเวลาเดียวกันก็แหลมคมและมีประเด็นที่ ‘ลึก’ และกินความในด้านลึกที่แตกต่างกันไปหลายมิติ

อย่างที่สองคือความตลก แต่เป็นตลกที่ไม่ทำให้คุณขำก๊ากนะครับ เป็นตลกแบบที่ภายนอกคุณอาจยิ้มมุมปาก แต่ภายในให้ความรู้สึกไม่เหมือนกันเลย

ไปดูกันว่ามีเล่มไหนบ้าง

 

---

คิดถึงคิสซิงเจอร์

เขียนโดย Etgar Keret แปลโดย ธนรรถวร จตุรงควาณิช / สำนักพิมพ์กำมะหยี่

เล่มนี้เป็นรวมเรื่องสั้นของนักเขียนจากอิสราเอล จึงมีอะไรบางอย่างที่หลายคนไม่คุ้น เพราะอิสราเอลมีประวัติศาสตร์เจ็บปวดยาวนาน หนังสือเล่มนี้จึงชวนเรายิ้มมุมปากแบบตลกดาร์ค หลายเรื่องมีความเป็นเด็กสูง เช่นเรื่อง ‘รองเท้า’ แต่ในความเป็นเด็กนั้นกลับแทรกซ่อนอยู่ด้วยการวิพากษ์สังคม ทั้งสังคมโลกและสังคมอิสราเอลเองอย่างแนบเนียนและเจ็บแสบมากๆ

---

 

 

---

มาร์โควัลโด

เขียนโดย Italo Calvino แปลโดย นันธวรรณ์ ชาญประเสริฐ / สำนักพิมพ์บทจร

เล่มนี้ถ้าได้อ่าน ก็จะต้องหัวเราะหึๆ บ้าง รู้สึกเจ็บปวดแสบสันต์บ้าง หรือไม่ก็อาจรู้สึกตลกแกมสมเพชบ้าง แต่ทั้งปวงแล้ว ทำให้เรารู้สึกได้ถึงความเป็นมนุษย์ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนกับการมีชีวิตอยู่ ต่อสู้ทั้งกับวิถีชีวิตสมัยใหม่ และกับฤดูกาลที่ผันเปลี่ยนไป แต่คนก็ต้องสู้เพื่อหวังจะได้พบสิ่งที่ดีกว่า เราจะสัมผัสได้ถึงความ ‘น่ารัก’ (ในแบบที่ไม่น่ารัก) ของตัวละครที่อยู่ในเรื่อง และความขัดแย้งเหล่านี้นี่เอง ที่ทำให้เราต้องหัวเราะหรือยิ้มที่มุมปากพร้อมกับรู้สึกได้ถึงด้านมืดของชีวิต

---

 

 

---

 

 

วิธีเดินทางกับแซลมอน

ผู้เขียน Umberto Eco แปลโดย นันธวรรณ์ ชาญประเสริฐ / สำนักพิมพ์ อ่านอิตาลี

ที่จริงเล่มนี้เพิ่งแนะนำไปไม่นานมานี้ เลยไม่เขียนถึงซ้ำ แค่อยากนำมาแนะนำให้เข้าชุดกันสำหรับคนที่อยากลองอ่านหนังสืออารมณ์ประมาณนี้นะครับ อ่านได้ ที่นี่

---

 

 

---

โต๊ะก็คือโต๊ะ

เขียนโดย Peter Bichsel แปลโดย ชลิต ดุรงค์พันธุ์ / สำนักพิมพ์ไรท์เตอร์

เล่มนี้อาจจะเก่ากว่าเล่มอื่นๆ หน่อย และเป็นวรรณกรรมเยอรมัน แม้จะมีคนบอกว่าเป็นวรรณกรรมสำหรับเด็ก แต่คิดว่าเป็นหนังสือที่ต้องเป็น ‘หนอนหนังสือ’ พอสมควรถึงจะอ่านได้สนุก ในเล่มจะเป็นเรื่องสั้น 7 เรื่อง (หรือ 7 ตอน) ที่เป็นคนโดดเดี่ยว แปลกๆ เล่าออกมาแบบนิทาน แต่มีความลึกซึ้ง ขาดวิ่น ความเศร้า และประกายแห่งความหวังซ่อนอยู่ในทุกเรื่อง ทำให้คุณอ่านแล้วได้อมยิ้ม หัวเราะหึๆ หรือไม่ก็รู้สึกเศร้าแบบลึกๆ เศร้าในแบบที่น้ำตาไม่หยดไหลออกมา

---