ได้ดูรายการ Great British Bake Off ซึ่งเป็นรายการแข่งทำอาหารที่ได้รับความนิยมที่สุดรายการหนึ่งของอังกฤษ มีคอมเมนเตเตอร์อย่าง แมรี่ เบอรี่ และ พอล ฮอลลีวู้ด ที่เป็นเหมือนมาร์ธา สจ๊วร์ต กับ กอร์ดอน แรมซีย์ ในด้านของหวานของอังกฤษ
ตอนที่ได้ดู เขาให้ผู้เข้าแข่งขันรายการแข่งกันทำเค้กอัพไซด์ดาวน์ ซึ่งทำให้ประหลาดใจเอามากๆ เนื่องจากเค้กอัพไซด์ดาวน์เค้กบ้านๆ บึกบึนๆ ทำง่ายๆ ให้นึกถึงภาพแม่บ้านชาวอเมริกันตัวใหญ่ๆ อยู่บ้านในฟาร์มแบบบ้านเล็กในป่าใหญ่ ใส่ผ้ากันเปื้อนขลุกอยู่ในครัวอบเค้กที่ว่านี้ในกระทะเหล็ก เค้กจึงออกมาสุดแสนจะบ้านและรัสติกมาก ไม่เหมือนเค้กฝรั่งเศสยุคใหม่ที่ช่างประดิดประดอยกะล่อยกะหลิบ กินแล้วไม่อ้วนอะไรทำนองนั้น
แต่อัพไซด์ดาวน์ก็เป็นเค้กที่ผมชอบมาก ด้วยความ ‘บ้าน’ ของมันนี่แหละ
ปกติแล้ว เราจะคุ้นเคยกับเค้กอัพไซด์ดาวน์ที่ทำโดยใช้สับปะรดเป็นหลัก เพราะเป็นตำรับอเมริกัน เนื่องจากคนอเมริกันเป็นคนคิดค้นเครื่องจักรปอกสับปะรดให้เป็นแว่นๆ คนที่คิดค้นชื่อ เจมส์ โดล (ถ้าใครชอบกินกล้วยหอมยี่ห้อโดล ก็ชื่อเดียวกันนี่แหละครับ เพราะเขาทำบริษัทอุตสาหกรรมอาหารจนใหญ่โตร่ำรวย)
แต่ในรายการที่ว่านี้ ผู้เข้าแข่งขันทำเค้กอัพไซด์ดาวน์โดยใช้ผลไม้หลากหลายมาก ดูแล้วน่าตื่นเต้นที่ได้เห็นเค้กอัพไซด์ดาวน์แปลกๆ
บางคนใช้ส้มคัมคว็อทกับแยมส้ม บางคนใช้แพร์ที่หั่นเป็นแว่นๆกับผลไม้อบแห้ง บางคนใช้แพชชั่นฟรุต (ซึ่งทำให้ได้ความรู้ใหม่ เพราะกรรมการบอกว่าแพชชั่นฟรุตไม่ควรให้โดนความร้อนโดยตรง) บางคนใช้พีชกับช็อกโกแลต บางคนใช้มะเขือเทศกับแยมมะเขือเทศ แต่ที่ชอบที่สุดคือเค้กอัพไซด์ดาวน์ที่ใช้ถั่วพีแคนมาเป็นพระเอก (จำไม่ได้แล้วว่าใช้ผลไม้อะไร) ดูดีและน่าสนใจมาก
ดูเหมือนคนอังกฤษก็คิดว่าเค้กนี้เป็นสมบัติประจำชาติตัวเองเหมือนกัน เพราะแต่ละคนมีสูตรเค้กอัพไซด์ดาวน์ประจำบ้านกันหมดเลย
ที่น่าสนใจก็คือ ปกติแล้วเค้กชนิดนี้จะต้องทำไซรัพเอาไว้รองด้านล่าง (เพื่อพลิกขึ้นมาด้านบนให้ดูชุ่มฉ่ำ) ไซรัพที่ว่าต้องเข้มข้นพอควร เพื่อให้ผลไม้ติดกัน และเวลาพลิกขึ้นมาจะได้ไม่เละเทะ บางคนก็ใช้แยมไปเลย แต่มีคนหนึ่งใช้ Golden Syrup ซึ่งโดยส่วนตัวคิดว่ามันน่าจะมีความเป็นของไหลมากไปหน่อย แล้วพออบมันก็ไหลเยิ้มออกมาจริงๆด้วย กรรมการเองก็กังวลว่ามันจะหวานมากไป แต่ผลลัพธ์ออกมาปรากฏว่าใช้ได้เลย
ดูรายการนี้แล้วทำให้นึกถึงเค้กอัพไซด์ดาวน์ที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมา เป็นของร้านกาแฟเล็กๆริมทะเลสาบคืนดาบที่ฮานอย (ซึ่งน่าจะเป็นมรดกเบเกอรี่ของฝรั่งเศส)