พอถูกกระทบด้วยสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา (โดยเฉพาะในโลกออนไลน์ที่เราล้อกันว่า พรุ่งนี้ก็ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้ๆๆแล้วนี่แหละ) เด็กเหล่านี้จึงมีโอกาสเห็นสิ่งที่เรียกว่า ‘อนัตตา’ ได้แบบฝังอยู่ในชีวิต ในไลฟ์สไตล์ ในการกระทำ

เมื่อ ‘ความไม่เที่ยง’ สำแดงตัวให้เห็นแบบรวดเร็วในชีวิต จนเป็น ‘โลกไม่เที่ยงความเร็วสูง’ เด็กเหล่านี้จึงมีโอกาสเข้าถึงสิ่งที่คนรุ่นก่อนๆเรียกว่า ‘ธรรม’ ได้ง่ายกว่า ดีกว่า และลึกซึ้งกว่า เพราะอยู่กับมันทุกเมื่อเชื่อวัน

ข้อที่น่าสังเกตก็คือ เด็กรุ่นนี้ไม่ค่อยเถียง ไม่ค่อยลุกขึ้นมาทำอะไรๆที่เป็นการต่อต้านขัดขืนแบบ ‘ชัดๆ’ เหมือนคนรุ่นตุลาพฤษภาฯ พวกเขาเพียงแต่ ‘มีชีวิตอยู่’ แล้วเวลาเจอความขัดแย้งที่คนรุ่นก่อนๆพยายามหยิบยกขึ้นมาครอบงำ พวกเขาก็แค่ยิ้มๆให้ แล้วก็ ‘มีชีวิตอยู่’ ต่อไปกับ ‘โลกไม่เที่ยงความเร็วสูง’ ของตัวเอง เพราะแค่นั้นก็วุ่นวายมากพอแล้ว

พวกเขามักเห็นว่า ความขัดแย้งใหญ่ๆที่พวกผู้ใหญ่จะเป็นจะตายกับมัน (ไม่ว่าฝั่งไหนก็ตาม) มีระดับความสำคัญมากพอๆกับเรื่องเล็กๆอื่นๆที่เกิดขึ้นรอบตัว เช่นเรื่องของแมว เกม เพื่อน ฯลฯ ที่ก็เปลี่ยนแปลงรวดเร็วเกินกว่าที่ preconceptions ใดๆจะทันก่อตัวขึ้นมา

หรือเมื่อมันก่อตัวขึ้นมา ก็จะมี antithesis บางอย่างเกิดขึ้นมาหักล้าง (ทั้งที่หักล้างได้ทั้งหมดและหักล้างบางส่วน) ได้อย่างรวดเร็ว พวกเขาจึงมีแนวโน้มที่จะเปิดกว้างและไม่เอาประสบการณ์ข้างในตัวไปทึกทักตัดสินสิ่งอื่นๆ หรือจะเป็นจะตายกับอะไรบางอย่างเหมือนคนรุ่นก่อนๆ

โลกข้างหน้าจึงโคตรน่าสนใจ มันจะเป็นโลกแบบที่ไม่มี preconceptions ใหญ่ๆเหลืออยู่มากนัก แต่จะเต็มไปด้วยแนวคิดเล็กๆในโลกเล็กๆของแต่ละคนที่มีจำนวนมากมายมหาศาล,

ให้เราได้เข้าไปทำความรู้จักไม่มีที่สิ้นสุด