ชีวิตของโซฟา

 

1

โซฟาตัวนั้นเก่ามาก อายุของมันมากกว่าสิบปี ฝุ่นประโคมตัวลงจับ ไม่ว่าจะตบลงไปตรงจุดไหน ฝุ่นก็จะฟุ้งออกมา

แต่สำหรับผม โซฟาตัวนั้นไม่ได้อัดแน่นไปด้วยฝุ่น สิ่งที่อัดแน่นอยู่ในนั้นกลับเป็นชีวิต

ใช่, ชีวิต…และเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิต

เนิ่นนานมาแล้ว มันเคยเป็นโซฟาสีขาวสะอ้าน หุ้มอยู่ด้วยเนื้อผ้าที่นุ่มนวล กับพื้นผิวเป็นริ้วละเอียดที่ครอบคลุมทั้งหมดทุกตารางนิ้วเป็นสีและลวดลายเดียวกัน เท้าแขนของมันม้วนตัวที่ปลายเป็นรูปกลม มันจึงแลดูเหมือนโซฟาในรูปแบบคลาสสิคทั่วไป เรียบง่าย ปลอดสีสัน มีที่นั่งสองที่อย่างที่เรียกกันว่า เลิฟซีต ทั้งยังสามารถเปิดออกมากลายเป็นที่นอนได้ อย่างที่หลายคนเรียกว่าโซฟาเบด

ผมเลือกโซฟาตัวนี้ เพราะคิดว่ามันสวยงาม

แต่โซฟาตัวนี้มีบางสิ่งเหนือกว่าความสวยงามมากนัก

 

2

ในเพลงของเบิร์ต บาคารัต ชื่อ A House is not a Home ที่ดิออน วอร์วิค ร้องเอาไว้เมื่อเนิ่นนานมาแล้ว เนื้อร้องตอนหนึ่งบอกไว้ว่า

 

เก้าอี้ก็ยังคงเป็นเก้าอี้

แม้เมื่อไม่มีใครนั่งอยู่บนนั้น

แต่เก้าอี้ไม่ใช่สิ่งปลูกสร้างที่เรียกว่าบ้าน

และสิ่งปลูกสร้างที่เรียกว่าบ้าน ก็หาใช่รวงรังอันอบอุ่นไม่

หากไม่มีใครอยู่ที่นั่นเพื่อโอบกอดคุณแน่นๆ

และไม่ใครอยู่ที่นั่น เพื่อให้คุณจูบราตรีสวัสดิ์

 

มีความหม่นเศร้าบางอย่างเกิดขึ้น เมื่อผมตัดสินใจจะนำโซฟาเก่าแก่ตัวนั้นไปไว้ที่ห้องทิ้งขยะของคอนโดมิเนียมที่อาศัยอยู่

ผมรู้ว่าจะมีคนมานำพามันไปมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งในเวลาอันรวดเร็ว รู้เหมือนกับที่เคยรู้ เมื่อครั้งนำเครื่องเรือนเก่าๆอื่นๆไปวางไว้ พวกมันจะหายวับไปในเวลาไม่นาน อย่างมากที่สุดก็ไม่เกินสิบห้านาที ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเรือนที่ใหญ่หรือเล็กเพียงไหนก็ตาม

เพราะมีผู้ต้องการสิ่งที่เราไม่ต้องการเสมอ

และวันนั้น คือวันที่ผมกระซิบบอกโซฟาตัวนั้นอย่างปวดร้าวว่า ผมจำเป็นต้อง ‘ไม่ต้องการ’ มัน เพียงเพราะว่ามันเก่าแก่เกินไป อมฝุ่นไว้มากเกินไป และเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเนิ่นนานเกินไปนั้น ก็ได้สร้างบาดแผล รอยเปื้อน และความยวบนุ่มของฟองน้ำข้างใต้ให้เกิดขึ้นมากเกินไป

มันจำเป็นต้องจากไป

เพราะที่นี่เป็นเพียงที่พักแคบๆ ไม่มีที่เพียงพอสำหรับโซฟาตัวเก่า

ไม่มีห้องเก็บของ

ไม่มีที่โล่งกว้างเอาไว้ให้มันอยู่

ผมซื้อโซฟาตัวใหม่ไว้แล้ว และมันจะมาถึงในอีกไม่นาน

มันจึงต้องจากไป…

 

3

เท้าแขนของโซฟาตัวใหม่ไม่ได้ทอดโค้งม้วนเป็นรูปกลมในแบบคลาสสิคอีก มันเป็นทรงสี่เหลี่ยมตรงไปตรงมาแบบโมเดิร์น สีน้ำตาลของมันแลดูเข้มขรึม จริงจัง ตัวของมันใหญ่กว่าโซฟาตัวเดิม แต่พอดิบพอดีกับที่ทางที่มีอยู่

นั่นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมต้องเปลี่ยนโซฟา

เพียงเพื่อให้มันสอดรับกับพื้นที่ที่เปลี่ยนแปลงไป

ผมนั่งมองมัน น่าประหลาดที่รู้สึกแปลกหน้ากับโซฟาใหม่เหลือเกิน 

ผมคิดถึงรอยเปื้อนไวน์บนโซฟาตัวเก่า นึกถึงคราบของอะไรสักอย่างในปาร์ตี้ไหนสักครั้ง ที่ใครคงทำซอสหรือเครื่องดื่มอะไรหกใส่ นึกถึงวันที่พยายามซื้อน้ำยาทำความสะอาดมาทำให้สีขาวกลับมาขาวเหมือนใหม่อีก แต่ก็ไม่อาจเป็นไปได้ เพราะยิ่งทำความสะอาด ก็คล้ายรอยเปื้อนจะขยายวงกว้าง และทำให้สีขาวของโซฟาทั้งตัวที่เคยขาวสะอ้าน กลับเป็นรอยหม่นเปรอะ

แต่เราก็หัวเราะให้กัน

ผมรู้สึกคล้ายโซฟาตัวนั้นบอกผมว่า-ไม่เป็นไรเลย ไม่เป็นไรหรอก เพราะทุกรอยเปื้อนล้วนบ่งบอกไม่ใช่หรือ ว่าเราได้อยู่ด้วยกันมาเนิ่นนานเพียงใดแล้ว เช่นเดียวกับความยวบนุ่มของฟองน้ำ

โปรเฟสเซอร์จากจอห์นส์ ฮ็อปกิสน์ เคยมานอนบนโซฟาตัวนี้ เช่นเดียวกับอาร์ตไดเร็คเตอร์จากนิตยสารบางเล่มก็เคยมานอนดูท้องฟ้าจากโซฟาตัวนี้ แม้แต่คุณป้านักต่อสู้เพื่อสิทธิสตรีรุ่นแรกของอเมริกาผู้ล่วงลับไปแล้ว ก็ยังเคยเลือกนอนบนโซฟาตัวนี้มาแล้ว ในยามที่พวกเขามาพักที่บ้านของผม

มีคนมากมายที่โซฟาตัวนี้เคยรับใช้ มันตั้งอยู่ที่นั่น เคยใหม่เอี่ยม เคยรองรับน้ำตาของคนที่เพิ่งรู้รสของการตกงานเป็นครั้งแรก คนที่เพิ่งทะเลาะรุนแรงกับคนรัก จนต้องเรียกประชุมผองเพื่อนเพื่อมาให้กำลังใจในวิกฤตครั้งร้ายที่สุดของชีวิต ทั้งยังเป็นที่นั่งดูหนัง พูดคุย ปรึกษาหารือ หรือไม่ก็เพียงแต่ตั้งอยู่เฉยๆ ให้แสงแดดเฉียงของยามบ่ายส่องต้อง

ผมชอบนอนเหยียดยาวอ่านหนังสือบนโซฟาตัวนี้ เท้าแขนรูปกลมนั้นพอดีกับศีรษะ เบาะที่ยวบก็นุ่มนวล

เมื่อนั่งอยู่กับมัน ผมรู้สึกอบอุ่น คล้ายว่าประวัติศาสตร์แห่งชีวิตได้ไหลผ่านมาอีกครั้ง

 

4

โซฟาตัวใหม่ในห้องทำให้ผมคิดถึงโซฟาตัวเก่า

มันหายจากห้องทิ้งของไปภายในเวลาไม่ถึงสิบห้านาที

ใครสักคนคงนำมันไปใช้-ผมคิด และได้แต่ภาวนาว่าใครคนนั้นจะต้องการโซฟาตัวนั้นอย่างแท้จริง

ส่วนสำหรับโซฟาตัวใหม่ ผมคงต้องใช้เวลาอีกนาน กว่าจะจะสร้างบทตอนใหม่ขึ้นมาร่วมกัน เพื่อให้มันกลายเป็นโซฟาที่มีชีวิตและเรื่องเล่ามากมาย,

ไม่ว่าเราจะคิดถึงโซฟาตัวเก่าและเรื่องราวมากมายที่ผ่านมาในชีวิตมาเพียงใด

แต่ก็เหมือนเรื่องอื่นๆทั้งปวง โซฟาย่อมต้องจากไป

ทิ้งไว้เพียงรอยรำลึกที่งดงามว่าครั้งหนึ่ง-เราเคยอยู่ด้วยกัน…