เมื่อไปถึงบ้านนั้น ทุกอย่างดำเนินไปเศร้าสร้อยจริงๆ

อย่างหนึ่งอาจเป็นเพราะบ้านหลังนั้นหนาวมาก เนื่องจากทั้งคู่ประหยัดค่าทำความร้อน ใช้ฟืนแทนก๊าซหรือไฟฟ้า ต้องผ่าฟืนเอง แต่ถึงจะผ่าฟืนเองก็ต้องประหยัดเหมือนกัน

ปาร์ตี้ดำเนินไปสักพัก เจ้าของบ้านก็ขอให้เราเล่นเปียโนให้ฟัง (เขาเพิ่งซื้อเปียโนเก่ามาราคา 300 เหรียญ – ถูกมาก!) เปิดโน้ตเพลงไปมา บังเอิญเจอเพลงนี้

มันคือเพลงแสนเศร้าที่ต่อให้ไม่มีการสูญเสียก็ยังอาจร้องไห้ได้ เป็นเพลงที่พูดถึงความรัก ความตาย และความหวังอันว่างเปล่าที่จะได้พบกันอีกครั้ง

I’ll be seeing you,
In every lovely, summer’s day,
And everything that’s light and gay,
I’ll always think of you that way,
I’ll find you in the morning sun,

And when the night is new,
I’ll be looking at the moon,
But I’ll be seeing you.

ตอนกลับบ้าน เจ้าของบ้านทั้งคู่เข้ามากอดและขอบคุณเรา

ก็ใช่-มันคือคืนแห่งความเศร้า แต่เรารู้สึกว่ามันเป็นค่ำคืนที่มหัศจรรย์มากด้วย

ทั้งกับดอกไม้ประหลาดกลิ่นหอมในแสงสวยยามค่ำคืนนั่น และความรู้สึกเต็มตื้นบางอย่างเกี่ยวกับความตายและความรัก

คืนนั้นทำให้เรารู้สึกดีเหลือเกินที่เล่นเปียโนพอได้ และได้ใช้เสียงเพลงนั้นปลอบโยนพวกเขา

แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี