ไอน์สไตน์เคยบอกไว้ว่า หากคุณตกหลุมรัก ก็จงอย่าโทษแรงโน้มถ่วงเลย เพราะมันไม่ใช่ตัวการทำให้เราตกลงไปสู่ห้วงแห่งความรักหรอก
ความรักเพียงแต่เกิดขึ้นเอง และโดยมากเราก็ไม่อาจทำอะไรมันได้
มีผู้คนมากมายที่ไม่อาจเลือกให้ตัวเองรักหรือไม่รักใครได้ เราไม่อาจเปิดหรือปิดสวิตช์ให้ตัวเองเลือกรักหรือไม่รักใครสักคนหนึ่งได้
บางคราวมันก็เพียงแต่เกิดขึ้น และไม่ยอมจางหายไปง่ายๆ,
ก็เท่านั้น
หลายคร้ังทีเดียวที่เมื่อผู้คนตกอยู่ในหลุมแห่งความรักแล้ว ไม่ว่าพวกเขาจะชาญฉลาดมากแค่ไหน ตั้งใจดีต่อโลกและสังคมมากเพียงใด, พวกเขาก็ไม่อาจดึงตัวเองขึ้นมาจากความเจ็บปวดและทุกข์ส่วนตัวนั้นได้
บ่อยครั้งทีเดียวที่ผมได้พบผู้คนซึ่งอยากจะเปลี่ยนโลก อยากทำให้สังคมดีงามหรืออย่างน้อยก็ดีกว่าที่มันเป็นอยู่-หลงใหลไปในโลกแห่งความรักโดยไม่รู้ตัว และได้กระทำบางสิ่งซึ่งคัดค้านขัดแย้งกับความคิดความเชื่อในทางสังคมของพวกเขา
บางคราวก็เป็นไปได้กระทั่งละเมิดศีลธรรมพื้นฐานด้วยซ้ำ
แต่เราจะโทษใครได้เล่า…
ก็อย่างที่รู้กันอยู่-ความรักเป็นเรื่องซับซ้อน นอกจากหัวใจแล้ว มันยังขับเคลื่อนไปด้วยสมองส่วนต่างๆที่มีวิวัฒนาการแตกต่างกันไป ทั้งสมองแบบสัตว์เลื้อยคลาน สมองแบบสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม กระทั่งถึงสมองของมนุษย์ที่เราคิดว่าตัวเองรู้จักใช้เหตุผลเพื่อที่จะรักนี่แหละ
ความรักเป็นเรื่องเจ็บปวด แต่หัวใจของบางคนก็อ่อนไหวและบุบสลายได้ง่ายกว่าหัวใจของอีกบางคน
ความรักเป็นอย่างนั้นเอง มันมักเกิดขึ้น และโดยมากเราก็ไม่อาจทำอะไรมันได้,
แม้กระทั่งเงยหน้าขึ้นสบตาและสนทนากับมัน