ผู้ใหญ่คนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า,

เด็กรับใช้ที่บ้านซึ่งเป็นคนงานต่างด้าวจากประเทศเพื่อนบ้าน เธอทำหน้าที่หยิบหนังสือพิมพ์มาให้ทุกเช้า

บ่อยครั้ง เขาเห็นว่าหนังสือพิมพ์นั้นยับเหมือนถูกเปิดอ่านมาก่อน เลยสอบถามดู

ที่สุด เขาพบว่าที่หนังสือพิมพ์ยับ เป็นเพราะเด็กรับใช้ที่หยิบหนังสือพิมพ์มาให้ตอนเช้าตรู่นั้น เปิดอ่านก่อนเขา และต่อให้พยายามเก็บให้เรียบสนิทแค่ไหน ก็ไม่มีวันเหมือนหนังสือพิมพ์ใหม่

เขาไม่ได้โกรธ แต่สงสัย

สงสัย – เพราะหนังสือพิมพ์ที่เขาอ่าน เป็นหนังสือพิมพ์ธุรกิจ เขาสงสัยว่าตัวเองคิดเหมารวมไปหรือเปล่า ว่าเด็กรับใช้ที่เป็นคนงานต่างด้าวมาจากประเทศเพื่อนบ้าน (ที่ลงทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะครับ) ไม่ควรจะอ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจ

หากจะอ่าน – ก็ควรอยากอ่านหนังสือพิมพ์ซุบซิบดารามากกว่าไม่ใช่หรือ

เขารู้ – ว่านี่คือความคิดเหมารวม และดังนั้น เขาจึงเรียกเด็กรับใช้มาสอบถาม

เขาถามว่า นี่เธออ่านเรื่องหุ้นด้วยหรือ หรือชอบอ่านข่าวธุรกิจ เด็กรับใช้ตอบว่าเธอไม่ค่อยรู้เรื่องหุ้นหรอก แต่ที่เปิดดูนั้น เธอตามข่าวเรื่องราคาทองคำ ตอนนั้นเป็นช่วงฮิตซื้อทองคำกัน เธอเอามาดูว่าทองจะขึ้นจะลงอย่างไร เพราะเธอฝันอยากซื้อทองเก็บไว้ จะได้ซื้อตอนราคาทองคำถูกหน่อย

พอได้ฟัง ผู้ใหญ่คนนั้นยิ่งสงสัย เลยถามว่า ทำไมเธอถึงไม่อ่านข่าวบันเทิงหรือเรื่องย่อละครเหมือนที่ใครๆก็คิดว่าเด็กรับใช้ต้องอ่านเล่า

คำตอบเป็นสิ่งที่เขาคาดไม่ถึง เพราะเด็กคนนั้นตอบว่า,

หนูโง่อยู่แล้วค่ะ หนูไม่อยากอ่านอะไรที่ทำให้โง่มากขึ้นไปอีก