อยากให้ผมลองตอบคำถามอะไร ทิ้งคำถามต่างๆ ไว้ได้ ที่นี่ เลยนะครับ

 

 

Q : เวลาไปงานสังคมแล้วเจอคนที่รู้จักกันแถมเด็กกว่าด้วย แต่คุณเธอกลับทำปั้นปึ่งไม่ยอมทักทายเรา เราจะทำยังไงดีคะถึงจะทำให้เธอรู้สึกตัวว่าอย่าหยิ่งเชิดเกินไปนัก แหม! ไม่ใช่นางหงส์เสียหน่อยทำเป็นคอระหง

 

A : โถๆๆๆ ดูท่าทางคุณจะคับแค้นใจมากเลยใช่ไหมนี่ ขอบอกนะว่าถ้าเขาไม่ทักคุณ คุณก็เข้าไปทักเขาก่อนสิครับ อันว่าอัธยาศัยไมตรีนั้น ท่านว่าเราเป็นฝ่ายให้เสียก่อนเป็นดี อย่าไปรอรับอย่างเดียวเพราะเห็นว่าเขาเป็นเด็กแล้วต้องมาทักผู้ใหญ่นา

ผมเคยเจอผู้ใหญ่มากๆ หลายท่าน ระดับศิลปินแห่งชาติราชบัณฑิตอะไรทำนองนั้น พวกท่านๆ ล้วนแล้วแต่บอกว่าเมื่อไหร่เจอกันขอให้ทักทายด้วยนะ เพราะจริงๆ แล้ว พวกท่านทั้งหลายอยากทักทุกคนที่รู้จักนั่นแหละ แต่เพราะอายุมากแล้ว สายตาไม่ดี มองไม่ค่อยเห็นว่าใครเป็นใคร จึงต้องกำชับนักกำชับหนากับคนอ่อนวัยกว่า – ว่าถ้าเมื่อไหร่พบหน้ากัน ก็ขอให้เข้ามาทักท่านก่อน ผมเลยปฏิบัติตาม และถือเป็นหลักว่าถ้าเจอก็ทักทายกันได้ ขนาดผู้ใหญ่ยังอยากทักเราเลย

บางทีแม่หงส์อะไรของคุณนั่นอาจจะแก่ก่อนวัย หรือไม่ก็ตาเป็นต้อหินต้อกระจก ทำให้มองไม่เห็นคนอื่นๆ แล้วที่คอเชิดๆ นั่น อาจเพราะเป็นออฟฟิศซินโดรมกระดูกสันหลังเคลื่อนคอเคล็ดจนต้องไปดามหลังดามคออยู่หรือเปล่าก็ไม่ทราบ ถ้าจริงแล้วเราไปขวางไปค่อนเขาเข้าก่อน – เราเองนั่นแหละจะดูไม่ดีนะครับ

เพราะฉะนั้น พบเจอกันครั้งหน้าก็ลองทักเขาก่อนดูบ้างไหม ถ้าทักแล้วเขาเมิน คราวนี้ก็ลองสำรวจตัวเองดูหน่อยว่าเราตัวเหม็น เท้าอับชื้น ลืมใส่กางเกงใน หรือมีข้อบกพร่องอะไรหรือไม่ แต่ถ้ามั่นใจว่าไม่มี ก็ขอให้ต่างคนต่างอยู่แล้วกัน (นะเคอะ) แต่ไม่ต้องถึงขั้นเอาไวน์ไปสาดหน้ากันเหมือนในละครหลังข่าวหรอกน่า

ไม่ใช่อะไรหรอก เสียดายไวน์น่ะครับ