1

คุณเคยรักใครบางคนทั้งหัวใจ-ทั้งที่รู้แน่ว่า นั่นเป็นความรักที่ไม่อาจเป็นไปได้…บ้างไหม

ในยามที่แมวร้องเสียงกราดเกรี้ยว แดดบ่ายทำให้สายตาพร่าจนมองไม่เห็นโลก คุณอาจมักนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นอยู่เงียบๆ

บางครั้งคุณนึกว่าฝนตก แต่ก็ไม่หรอก

บางคราวคุณคล้ายนึกสงสัย – มีใครในโลกนี้บ้างไหม ที่ไม่เคยเจ็บปวดรวดร้าวกับความรัก

ก็ใช่ สมัยหนึ่ง เมื่อยังเด็ก คุณอาจเคยมีความสุขกับความเจ็บปวดเหล่านั้น กัดกินมันเงียบๆ กับแสงของดวงจันทร์ยามค่ำคืน ดื่มกินความถวิลหาในมวลอากาศ ร้องไห้โดยไร้เสียง และอัดแน่นอยู่ในโพรงว่างเปล่ากลางหน้าอก มีเพียงหัวใจที่เต้นแล้วหยุด เพื่อจะกลับมาเต้นอีกครั้งอย่างเดียวดาย ทั้งที่คุณไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น

มีอะไรมากมายขวางกั้นระหว่างคุณกับใครคนนั้น และคุณไม่เคยนึกออกเลย ว่าผู้คนที่ไม่สมหวังในความรักไปชั่วชีวิตนั้น พวกเขามีชีวิตอยู่อย่างไรกัน

เพราะคุณรู้…ว่าความเจ็บปวดเยี่ยงนั้นมีน้ำหนักมากมายเหลือเกิน

 

2

หลายสิ่งอาจขวางกั้นความรัก แต่สิ่งที่ดำรงอยู่เนิ่นนานเหลือเกินแล้ว-ก็คือเพศและชนชั้น

ยามไปเยือนปราสาทซามูไรในญี่ปุ่น หลายคราวคุณจินตนาการถึงคนเหล่านั้น ผู้มีชีวิตเมื่อหลายร้อยปีก่อน ว่าพวกเขาอยู่กันอย่างไร

ใช่ – ในมหากาลเวลาอันซัดเซมนุษย์ ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยมีเลือดเนื้อแล่นพล่านอยู่ใต้ผิว มีความรัก ความร้าวรอน ความชิงชังรังเกียจ ความอาดูร และความหวังที่ไม่มีวันเป็นจริง

ซามูไรไม่อาจรักกับซามูไรได้ ยิ่งไม่อาจรักกับเด็กหนุ่มลูกชาวนาได้

แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นหรอกหรือ

ไม่เคยสักครั้งเลยหรือ ในมหาอาณาจักรแห่งกาลเวลาและความปรารถนาทุรน – ที่จะมีใครบางคนเป็นเช่นนั้น

และคุณรู้, รู้ดีเหลือเกิน-ว่านั่นคือความเจ็บปวดอันเกินจะแบกรับ

ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม…

 

 

เป็นเรื่องราวของซามูไรและเด็กหนุ่มสามัญ เรื่องต้องห้ามสองชั้น ทั้งเรื่องเพศและชนชั้น แน่นอน เรื่องนี้ไม่ได้จบลงอย่างแสนสุข แต่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้คนรุ่นหลังได้สืบสาวและครุ่นคำนึงถึงความเจ็บปวดของพวกเขา งานเขียนของ Rei Kimura แปลโดย นพดล เวชสวัสดิ์ เล่มนี้ เป็นผลงานลำดับที่สองในชุด ‘หนังสือสีม่วง’ ซึ่งเป็นวรรณกรรมว่าด้วยความรักทางเลือก ของสำนักพิมพ์กำมะหยี่