ต้องเขียนแนะนำหนังสือเกี่ยวกับพ่อและลูกชาย เลยนึกถึงหนังสือ ‘จดหมายถึงลูกชายคนเล็ก’ (Letter to a Younger Son) ของ Christopher Leach ซึ่งเป็นนักเขียนอังกฤษ (แปลโดย เพ็ญศรี เคียงศิริ หรือ ‘นราวดี’) ซึ่งเคยอ่านเมื่อนานมากๆๆๆๆมาแล้ว เข้าใจว่ามีหนังสืออยู่ที่บ้านด้วย แต่หาไม่เจอ
ลีชเป็นนักเขียนชาวอังกฤษ ลูกชายคนเล็กของเขาชื่อโจนาธาน โจนาธานตายด้วยโรคหอบหืดตอนอายุแค่สิบเอ็ดขวด มันเป็นการจากไปที่กะทันหันมาก จู่ๆโรคก็กำเริบ เขาหายใจไม่ออก
หนังสือเล่มนี้คือหนึ่งปีแห่งโศกเศร้าร้าวรานที่พ่อผู้สูญเสียลูกชายพยายามทำความเข้าใจกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเขามองใบหน้าสงบนิ่งของลูกชายในโลงศพ เขาตระหนักถึงเส้นแบ่งอันยิ่งใหญ่ระหว่างชีวิตและความตาย เขาไม่เข้าใจเลยว่า เพราะเหตุใดคนที่เฉลียวฉลาด เป็นเด็กที่สร้างสรรค์สดใส ถึงต้องตายในวัยสิบเอ็ดขวบ
แต่คนอย่างเขาอาจต้องอยู่กับความเศร้านี้ไปจนอายุเก้าสิบปี ทั้งที่สมองอาจเลอะเลือน
ลีชตั้งคำถามมากมายกับพระเจ้า เขาตระหนักถึงความเปราะบางของชีวิตอย่างที่สุด บอกว่าเราล้วน ‘ติด’ (stuck) อยู่ระหว่างชีวิตกับความตาย
และเป็นความตายนี้เอง ที่ทำให้เราได้ตระหนักถึงภาวะเปลี่ยนผ่านของชีวิต เขาบอกเราว่า เขาได้เรียนรู้ที่จะคาดหมายถึงความตาย แม้เขาจะชิงชังการบุกรุกของมัน แต่มันก็คือความจำเป็นอันเยียบเย็นของชีวิต
ผู้แปลใช้ภาษาได้งดงามเหลือเกิน และเรื่องราวก็ลึกซึ้งมาก คิดว่าเป็นหนังสือดีงามอีกเล่มหนึ่งที่ควรมีสำนักพิมพ์ไหนไปขอลิขสิทธิ์มาตีพิมพ์ซ้ำอีกครั้ง